Bugün ;

Kara kalemle gökkuşağı çiziyor gözleri....

Öylesine kara....

Ölesiye kara....

ve öylesine derin ki

bırakıp gittiği yara

çok saçma ama,

gözlüğümü evde unutmuş bir cezalıyım bugün...

gittiğimi ancak görebilene helal olsun,

daha ne diyeyim?

samimiyetsiz ifadeler...

madem başkaları kırmış,

madem başkaları düzeltsin...

madem...

madem...

bir parça şans...

şans gerekli...

şans olmalı...

maksus mu yapıyorsun lan Jale? :)

sahiden bazı anlarda içimden geçen replik bu:))

diyelim ki dediğini yaptı...

hazır mıyım ?

hayır,

olur muyum ?

hayır...

kaçmak gerek...

kaçınamayınca

kaçmak gerekiyor

sanırım.

bu kızı seviyorum ben,

onunla uzun uzun konuşmalı bir gün,

aklı başında bir insan, bulmuşken...

öldüğümüzü anlıyor muyuz acaba?

mecaz değil

gerçekten ölürken ölen anlayabiliyor mu?

yağmur başladı...

ince ince uçuk gri bir tül gibi

iniyor...

oysa sadece su

çokta anlam yüklenmeden

yeterince anlamlı...

çok az kaldı...

ne saçma

hem çok hem az

:)

konuşurken iki lafı bir araya getiremeyen biri

çok güzel yazabiliyor...

ben konuştuğum gibi yazıyorum, beceriksizim işte...

fırtına geçtikten sonra, nasıl atlattığınızı hatırlamayacaksınız...

nasıl hayatta kaldığınızı da...

hatta fırtınanın dinip dinmediğinden bile emin olamayacaksınız.

ancak bir şey kesindir ;

fırtınadan çıktıktan sonra,

fırtınaya girenle aynı insan olmayacaksınız...

zora itirazım yok

ama

zorlanmaya hiç gelemem.

ısrar etme.

bırak kendimle kalayım.

üzmesen,

yormasan,

olmaz mı?

sıram gelip, hayat bitince,

bu elmanın yarısı olmayacak!

farkında mı?