Meslekte Tükenmişlik

meslekte çok eski sayılmam ama daha şimdiden yapabileceklerimi tükettiğimi hissediyorum. bilmiyorum, çalıştığım okulu sevmediğim için mi, yoksa herşeyin aslında iş bitinceye kadar bir anlamı olduğu için mi nedir, okula giderken içimi bir karamsarlık kaplıyor. ne yeni birşey isteyen var, ne yeni birşeye izin veren var.

çalışmayı sevmediğimden değil, bu işin bana uygun olmadığını düşündüğümden ya da bu işin insanı tükettiğinden olsa gerek, motivasyonumu kaybettim.

'bu işin insanı tükettiğinden olsa gerek ' demişsiniz. Öğretmenlik nasıldır bilmiyorum ama bildiğimiz gibi olmadığı kesin, kuzenimde çok şikayetçi... 4 yıl sonra atandı 2 ayda istifa etmek istedi çok şaşırdım.

sağlık sektörü ve doktor olmak tükenmişliğin pik yaptığı bir yer.

Her mesleğin zorlukları vardır fakat mesleğini severek yapmayan kişi severek yapana göre daha çabuk tükenir.

Meslekte tükenmenin sebebi inancını kaybetmektir.İnsanlara ve yaptığın işin anlamına olan inanç kaybı.Zorluklar ya da fiziksel şartlar etkilemez insanı hatta daha çok kamçılar. Doğuda çalışırken şartlar zordu ama daha çok inanarak yapıyordum işimi.ama şimdi batıda her gün bir psikolojik çöküntüyle geliyorum eve.Ve bu iş yapılmaz diyorum:)) İnancımı kaybediyorum...

bunu hissetmek istiyorsaninz en güzeli asker olmak

yaptığınız meslekte tatminden yoksunsanız tükenmişliğin en alasını yaşarsınız tıpkı benim gibi.....kendinizi işe yaramaz hissetmek vahim bir durum bunun elbette ki kişiden kişiye göre değişen sebepleri var, benim de kendimce var.o yüzden allah kimsenin başına vermesin diyorum...hergün işe giderken sabahları ayaklarınızın geri geri gitmesini ancak yaşayanlar bilir...

Bence genelevdeki kadınlar kadar kimse tükenemez gibime geliyor.Her an mide bulantısıyla yaşamak gibi bir şey...

Her meslekte meslek erbabının kendini sürekli tekrarlamasından kaynaklı olarak bir tükenmişlik yaşanır maalesef?

Her gün aynı kilometreyi koşan sporcu, tükenmiştir.

Her davayı aynı yöntemle savunan avukat tükenmiştir.

Her gün aynı stil ders allatan bir öğretmen tükenmiştir.

Sorunlu her öğretmene aynı tarz davranış sergileyen amir tükenmiştir.

Her gösterisinde aynı alkışı alacağını sanıp aynı esprileri yapan bir komedyen tükenmiştir.

Diğerleri neyde de, komedyenin tükenmesi bir ayrı komik oluyor, mesleği icabı.

Önceleri güldüren, düşündüren gözümüzde tek intibası "karizmatik" olan adam bir bakmışsınız "karizmakütük" oluvermiş...

Bu haliyle de bir süre düşündürmese de güldürür. Çünkü meslekte tükenmişlik değil, meslekte can çekişme, sürünme yaşamaktadır. Biri bu türden ender insancıklara "dünyanın bir karar üzere dört mevsim" yaşadığını hatırlatmalı... Yoksa beti benzi sönük bir halde ve sonbahar yaprakları arasında sürekli sonbaharı yaşayarak solup gidecek...

Ama bunun suçlusu her lafına kahkahayı basan, ön saftan, o da bedava diye, bilet dağıttıklarından başkası değil maalesef...

Bir süre sonra gerçekten kendi kendisiyle konuşacak ve tüm esprilerini kendisine yapacak...

"Her gün aynı stil ders allatan bir öğretmen tükenmiştir."

-----

buna katılmıyorum. söz konusu olan ders anlatış stili değil.

mesele, ufuk uyuşmazlığı..

İlkokulda öğretmen sormuştu "ne olmak istiyorsunuz?" diye. "Elektrik mühendisi" demiştim. Şimdi elk. elektronik mühendisiyim. Kamuda 15 yıllık mühendisim. İlk zamanlar iyiydi ama 2 yıldır yaptığım işe bakıyorum. hiç bişey yok. Resmen yatıyorum. Ne dersler görmüşüz okulda, nasıl çalışmışız okulu bitirebilmek için. Bunun için mi çalışmışız bu kadar? Keşke tıbba gitseymişim diyorum şimdi...

Tükenmişlik başkarının gaflet halleri arasında kalmak bence .Sen güne bütün enerjini toplayarak başlıyorsun bugün hem işinle hem kendinle ilgili planların var ve mutlusun ama etrafındaki şahıslar kendi çalışıp seni tüketmek için çabalayan fertler olunca elindeki bütün imkanları kullanarak direnmek zounda kaldığın anlardır..Umudunu tüketmeden yaşamak meslektede giydiğimiz rahatlık kılıfını çıkarmaktır.

Kişiye göre değişiyor sanırım benim meslekte 22.yılım, emekli olsam diye bakıyorum ama 35 yıllık hocalarımız var aman yaş haddi gelir de (malum 60 yasındalar),65 olunca ayrılacağız diye korkuyorlar hayret ediyorum.

belkide biz cezaevinde olduğumuz içindir, bilmiyorum ama bizim tükenmişliğimiz sayıca ve nitelikce çok fazla...

mahkumla uğraşmak bi yere kadar problem olmasada uğraşının sonunda yapmak istediğimiz yasal işlemlerin üstlerimiz tarafından engellenmesi çok çökertici...

ben mesleğinde yılan ya da yıprandığını düşünenleri anlayabiliyorum..ancak bir başkasının sizin yerinizde olmak istediği nokta da ahlanıp vahlanıyorsanız ve siz de o noktaya gelmek için çaba sarffetiğiniz halde bunu yapıyorsanız..sizler adına üzülürüm sadece..çünkü bunun adı iş beğenmemek ve rahatını düşünmek olur...zaten bu ülke ehli keyif adamların varlığından bu halde..

kimse darılmasın arkadaslar

Rbia

Çok mutsuzum kendimi çok yetersiz hissediyorum tavsiyeye ihtiyacım var:(

ben Sınıf öğretmeniyim meslekte 3.yılım çok zor şartlarda öğretmenlik yaptım ve şimdi içimde isteksizlik var kendimi öğretmenliğe yeterli görmuyorum gelen mufettiş de şevkimi kırdı açıkcası bu mesleği iyi yapamadığımı düşündürdü ve hergun stres oluyorum acaba öğretebilecek miyim bunu nasıl aşarım bilmiyorum

http://forum.memurlar.net/konu/1989655/

İnsanın birincil derecede sevdiği işi yapamaması , tükenmişliği doğurur.
Okumak istediğim bölümler

1-Matematik , 2-Fizik, 3-Psikoloji , 4- Felsefe ve 5-Tarih idi.
Ama ben , biraz aile baskısı biraz da çevrenin baskısı ile Elektrik-elektronk mühendisliği okudum. Sınavda alınan yüksek puanı yakmama düşüncesi de dahil.
İdealist olamadım. Boş zamanlarımda matematik, fizik , tarih gibi alanlarda yazılmış popüler yayınları takip ediyorum. Açlığımı gidermeey çalışıyorum. Ama bu tükenmişlik sendromu içinde olmadığımı göstermez.

Sevmediği bir işi yapınca insan resmen ruhu çürüyor, hayat enerjimi alıyor bu iş resmen tiksindim. Bırakıcam ama sevdiğim mesleği yapmak için de şartlar elvermiyor, nasıl bir dünyada yaşıyoruz bilmiyorum ama.. İnsan ideallerinin peşinden koşmalı mı sizce? yoksa böyle hergün küfrederek gittiği bir işte ömür mü harcamak gerek.?? kafayı yakıcam yakındır.