Küçüklüğümde bol bol gülerdim.
Hatta dakikalarca kesilmezdi gülmelerim
Yeri gelir "pişmiş kelle gibi sırıtmak deyimine benzerdi.
Çok gülenin çok ağladığı gerçeğiyle birlikte.
Hüznümüzü derdimize ağlıyordum gizli gizli.
Kimseler görmesin istiyordum.
Ağlamak kötü gelirdi çocukluğumuzda.
Büyüdükçe ağlama duygumu kaybediyordum.
Biraz daha duygusuz biraz daha umursamaz oluyordum.
Ağlamak istiyordum ağlayamıyordum.
Anladım ki ağlamak kötü değilmiş.
Kalbim güzelliği için gerekliymiş.
İçimizdeki vicdanın merhametin anahtarıymış.
Ve ben bunu giderek kaybediyordum.
Ta ki sen gelene kadar.
Sen geldin.
Kalbim büyüdü.
Gözlerim nemlenmeye başladı.
Yağmur damlalarına dönüştü sonra.
Her gün biraz daha insan oluyordum.
Sevginden, hüznünden ve sana duyduğum özlemden
Kalbim heyecanını bulmuştu.
Senin hüzünlü anlarını ben de içimde yaşıyordum.
Boşalan sadece gözyaşı değildi sanki.
Hayatın geriye kalan pislikleriydi.
En hassas noktam oldun.
Sende arındı ruhum.
İnsan vasfına sende ulaştım.
Şimdi biliyor musun?
Senin tüm yaralarını, çiziklerini, benlerini
Tek tek saatlerde okşamak öpmek istiyorum
Sen uzan kapa gözlerini işimiz uzun.
İşimiz seni yeniden keşfetmek.
Yeniden yaşamak.
Bir gizli hazinesin bana
Diğerleri için çok güzel bir kadın.
Bilselerdi gerçek hazine gördükleri değil.
Her gün seni biraz daha keşfedeceğim.
Biraz daha benim olacaksın.
Benim olacaksın tüm muhteşemliğin ile..
Kaşifin benim.
Sen benle anılacaksın...
Küçüklüğümde bol bol gülerdim.
Hatta dakikalarca kesilmezdi gülmelerim
Yeri gelir "pişmiş kelle gibi sırıtmak deyimine benzerdi.
Çok gülenin çok ağladığı gerçeğiyle birlikte.
Hüznümüzü derdimize ağlıyordum gizli gizli.
Kimseler görmesin istiyordum.
Ağlamak kötü gelirdi çocukluğumuzda.
Büyüdükçe ağlama duygumu kaybediyordum.
Biraz daha duygusuz biraz daha umursamaz oluyordum.
Ağlamak istiyordum ağlayamıyordum.
Anladım ki ağlamak kötü değilmiş.
Kalbim güzelliği için gerekliymiş.
İçimizdeki vicdanın merhametin anahtarıymış.
Ve ben bunu giderek kaybediyordum.
Ta ki sen gelene kadar.
Sen geldin.
Kalbim büyüdü.
Gözlerim nemlenmeye başladı.
Yağmur damlalarına dönüştü sonra.
Her gün biraz daha insan oluyordum.
Sevginden, hüznünden ve sana duyduğum özlemden
Kalbim heyecanını bulmuştu.
Senin hüzünlü anlarını ben de içimde yaşıyordum.
Boşalan sadece gözyaşı değildi sanki.
Hayatın geriye kalan pislikleriydi.
En hassas noktam oldun.
Sende arındı ruhum.
İnsan vasfına sende ulaştım.
Şimdi biliyor musun?
Senin tüm yaralarını, çiziklerini, benlerini
Tek tek saatlerde okşamak öpmek istiyorum
Sen uzan kapa gözlerini işimiz uzun.
İşimiz seni yeniden keşfetmek.
Yeniden yaşamak.
Bir gizli hazinesin bana
Diğerleri için çok güzel bir kadın.
Bilselerdi gerçek hazine gördükleri değil.
Her gün seni biraz daha keşfedeceğim.
Biraz daha benim olacaksın.
Benim olacaksın tüm muhteşemliğin ile..
Kaşifin benim.
Sen benle anılacaksın...