........Çocuksun Sen..................
Dünyanın dışına atılmış bir adımdın sen,
Ömrümüzse karşılıksız sorulardı, hepsi bu.
Şu samanyolu, hani avuçlarından dökülen
Kum taneleri var ya, onlardan birindeyim.
Yeni bir yolculuğa çıkıyorum, kar yağıyor,
Bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte.
Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum,
Dönüşen ve suya dönüşen sorular soruyorsun,
Sesin bir çağlayan olup dolduruyor uçurumlarımı.
Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman
Birisi adres sorsa, önce silaha davranıyorum.
Kekemeyim, en az kasabalı aşklar kadar mahçup
Ve üzgün kentler arıyorum ayrılıklar için.
Bir yanlışlığım bu dünyada en az senin kadar
Ve sen kendi küllerini savuruyorsun dağa taşa,
Bir daha doğmamak için. Doğmak diyorsun
Ölümlülerin işi, bir de mutlu olanların.
Onların hep bir öyküsü olur ve yaşarlar,
Bırakıp gidemezler alıştıkları ne varsa.
Çocuksun sen her ayrılıkta imlası bozulan.
Susan bir çocuktan daha büyük bir tehdit
Ne olabilir, sorumun karşılığını bilmiyor kimse.
Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman
Bir kaza olsa, adı aşk oluyor artık.
Aşksa dünyanın çoktan unuttuğu bir tansık.
Seni bekliyorum orda, o kirlenen ütopyada.
Kirpiklerime düşüyorsun bir çiy damlası olarak,
Yumuyorum gözlerimi, gözkapaklarımın içindesin,
Sonsuz bir uykuya dalıyorum sonra ve sen..
Hiç büyümüyorsun artık, iyi ki büyümüyorsun.
Adınla başlıyorum her şiire ve her mısrada
Esirgeyensin, bağışlayansın, biad ediyorum.
Çocuksun sen ve bu dünya sana göre değil...
- II -
Çocuksun sen, sesinin çağlayanına düştüm
Bir çiçeğe tutundum düşerken, ordayım hâlâ,
Sallanıp durmaktayım bir saatin sarkacı
Nasıl gidip geliyor, gidip geliyorsa öyle.
Zaman benim işte, nesneleşiyor tüm anlar
Dursam ölürüm, paramparça olur dünya.
Çocuksun sen sesinin çağlayanına düştüğüm.
Uçurum diyordun, bir aşk uçurum özlemidir.
Bırakıyorum öyleyse kendimi sesinin boşluğuna,
Tutunabileceğim tüm umutları görmemek için
Gözlerimi bağlıyorum geceyi mendil yaparak.
(Gözlerim bir yerlerde daha bağlanmıştı, bunu
Unutmuyorum, unutmuyorum, unutmuyorum hiç)
Bir rüzgâr esse ellerin fesleğen kokuyor,
Kırlangıçlar konuyor alnına akşamüstleri,
Bu yüzden bir kanat sesiyim yamaçlarda,
Üzgün bir erguvan ağacıyla konuşuyorum.
Ayrılığın zorlaştığı yerdeyim ve dalgınlığım
Bir mülteci hüznüne dönüyor artık bu kentte.
Çocuksun sen alnına kırlangıçlar konan,
Bir bulutun peşine takılıp gittiğimiz yer,
Okyanus diyelim istersen ya da sen söyle
Batık bir gemiyim orda, seni bekliyorum.
Upuzun bir sessizliğim fırtınalar patlarken,
Gövdem köle tacirlerinin barut yanıkları içinde
Ve gittikçe acıtıyor yaralarımı tuzlu su.
Çocuksun sen, büyümek yakışmazdı hiç,
Gülüşünün kokusuyla yeşerdi bu elma ağacı.
(Soluğunun elma kokması bundandı belki)
Bir elma kokusuna tutundum düşerken,
Sallanıp durmaktayım bir saatin sarkacı
Nasıl gidip geliyor, gidip geliyorsa öyle.
Çocuksun sen, çocuğumsun...
........Çocuksun Sen..................
Dünyanın dışına atılmış bir adımdın sen,
Ömrümüzse karşılıksız sorulardı, hepsi bu.
Şu samanyolu, hani avuçlarından dökülen
Kum taneleri var ya, onlardan birindeyim.
Yeni bir yolculuğa çıkıyorum, kar yağıyor,
Bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte.
Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum,
Dönüşen ve suya dönüşen sorular soruyorsun,
Sesin bir çağlayan olup dolduruyor uçurumlarımı.
Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman
Birisi adres sorsa, önce silaha davranıyorum.
Kekemeyim, en az kasabalı aşklar kadar mahçup
Ve üzgün kentler arıyorum ayrılıklar için.
Bir yanlışlığım bu dünyada en az senin kadar
Ve sen kendi küllerini savuruyorsun dağa taşa,
Bir daha doğmamak için. Doğmak diyorsun
Ölümlülerin işi, bir de mutlu olanların.
Onların hep bir öyküsü olur ve yaşarlar,
Bırakıp gidemezler alıştıkları ne varsa.
Çocuksun sen her ayrılıkta imlası bozulan.
Susan bir çocuktan daha büyük bir tehdit
Ne olabilir, sorumun karşılığını bilmiyor kimse.
Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman
Bir kaza olsa, adı aşk oluyor artık.
Aşksa dünyanın çoktan unuttuğu bir tansık.
Seni bekliyorum orda, o kirlenen ütopyada.
Kirpiklerime düşüyorsun bir çiy damlası olarak,
Yumuyorum gözlerimi, gözkapaklarımın içindesin,
Sonsuz bir uykuya dalıyorum sonra ve sen..
Hiç büyümüyorsun artık, iyi ki büyümüyorsun.
Adınla başlıyorum her şiire ve her mısrada
Esirgeyensin, bağışlayansın, biad ediyorum.
Çocuksun sen ve bu dünya sana göre değil...
- II -
Çocuksun sen, sesinin çağlayanına düştüm
Bir çiçeğe tutundum düşerken, ordayım hâlâ,
Sallanıp durmaktayım bir saatin sarkacı
Nasıl gidip geliyor, gidip geliyorsa öyle.
Zaman benim işte, nesneleşiyor tüm anlar
Dursam ölürüm, paramparça olur dünya.
Çocuksun sen sesinin çağlayanına düştüğüm.
Uçurum diyordun, bir aşk uçurum özlemidir.
Bırakıyorum öyleyse kendimi sesinin boşluğuna,
Tutunabileceğim tüm umutları görmemek için
Gözlerimi bağlıyorum geceyi mendil yaparak.
(Gözlerim bir yerlerde daha bağlanmıştı, bunu
Unutmuyorum, unutmuyorum, unutmuyorum hiç)
Bir rüzgâr esse ellerin fesleğen kokuyor,
Kırlangıçlar konuyor alnına akşamüstleri,
Bu yüzden bir kanat sesiyim yamaçlarda,
Üzgün bir erguvan ağacıyla konuşuyorum.
Ayrılığın zorlaştığı yerdeyim ve dalgınlığım
Bir mülteci hüznüne dönüyor artık bu kentte.
Çocuksun sen alnına kırlangıçlar konan,
Bir bulutun peşine takılıp gittiğimiz yer,
Okyanus diyelim istersen ya da sen söyle
Batık bir gemiyim orda, seni bekliyorum.
Upuzun bir sessizliğim fırtınalar patlarken,
Gövdem köle tacirlerinin barut yanıkları içinde
Ve gittikçe acıtıyor yaralarımı tuzlu su.
Çocuksun sen, büyümek yakışmazdı hiç,
Gülüşünün kokusuyla yeşerdi bu elma ağacı.
(Soluğunun elma kokması bundandı belki)
Bir elma kokusuna tutundum düşerken,
Sallanıp durmaktayım bir saatin sarkacı
Nasıl gidip geliyor, gidip geliyorsa öyle.
Çocuksun sen, çocuğumsun...
Lanet
