*En Derin Yaralar Kapanıyorsa, En Büyük Acılar Unutuluyorsa, Neden Korkulur Hayattan Söyleyin Bana?*

değermi değmez mi tartışılır bu konu

ben canım gülcekizime katılıyorum haklısın can dostum :)

sen olmasan bu hayat çok kötü olurdu dostum...

senle çay içmeyi özledimmmmm

nerden tanısıyosunuz bakim siz

aziyade beni tanıstırmayacakmısın

oo gökhan bizimki 3 günlük bir dostluk değil

gülcekiz benim akrabamda olur kardeş olsak anca bu kadar olurdu...

o benim kader arkadaşım :)

ben de çok özledim aziyade.. gökhan arkadaşım, neden tartışılır bu konu? açıklasanız..

canım gökhanı uzun süredir tanırım sivridir biraz deyim sen ak dersin o kara :)

yara kapanıyoda ya bıraktığı iz

ooo sen burda sülaleyi toplayacan herhalde

Gökhan arkadaşım, Allah unutmak denen bir nimeti bize vermiş. yoksa yaşamak hakikaten çekilmez olurdu. tabi ki izler kalacak. ama o izleri de kabullenmemiz, onlardan ders almamız lazım. olaya bu nazarla bakarsak kendimizle barışık bir yaşam süreriz. imtihan için bu dünyadayız.. acı da çeksek mutlu da olsak şükretmeliyiz bence.. hele acı neticesinde gösterilen sabır, tam bir kazanma işaretidir bence..

yok sülalem gelirse kimseye yer kalmaz gülcekizim yeter bana değil mi gülüm :)

:))))

düşünsene bir de ablam üye olurmuş soluk aldırmazdı bana :))

işim vardı yazamadım insan hayatta herseyi ders çıkarmak için yapmaz ki

ya gülce bu kadar da kaderci uysal olunmaz böe herseyde kabul edilmez

gökhan sen benim gülcekizimi tanımıyorsun o uysal değil tevekkül sahibidir...

Neden Korkulur Hayattan? çünkü yaşarken acıtır

evet hayatınıza kim girerse canınızı yakmadan çıkmıyor...

canınızı yakmayan da var ama yakanların yanında azınlık kalıyorlar

Tevekkül, dinimizin bildirdiği sebeplere yapıştıktan sonra neticeyi sebeplerden değil, sebepleri yaratandan beklemekmiş öğrendim sayenizde teşekkür

canımızı yakanlara izin vermek daha çok acıtıyor sanırım

insanın kendisiyle barışık olması demek sadece güzel şeyleri yaşaması veya düşünmesi demek değildir. bu hayatta güzellikleri tattığımız kadar acılarımızı da sahiplenmektir kendimizle barışık olmak. evet.. zaman zaman canımız yanacak, kendimizi dünyanın altında kalmış gibi hissedicez ama 'çok şükür vardır bunda da bir hayır' diyecez.. tabi ki olumsuzlukları değiştirmek için elimizden geleni yapmalıyız ama olmuyorsa isyan etmeye de hiç gerek yok. bu yenilgi değil, tevekküldür..

kuytu ne derin bir söz çok beğendim

gerçekten öyle izin vermek yakıyor insanın içini..

gökhan dedim sana tevekküllü diye :)