Yaşam boyunca tek arkadaşının olmaması

alışmışsanız bazı şeylere.

terk edemezsiniz.

çünkü size niye alıştın o bazı şeylere diyenler..

sizi görmeyerek bazı şeylerin kucağına itmiştir.

elinizde değil.

bile isteye istemez insan o bazı şeyleri.

ama alışmışsınızdır sonunda.

değiştiremezsiniz hayatnnı..

başkaları giremez hayatınıza.

dünyanın alınması en zor vizesi olur sizin kalbinin bir köşesi.

siz kaçtıkça

herkes sizden daha da kaçar.

kaçmak istemediğinizde

bir dee farkedersiniz ki.

adem evladı unutmuş sizi.

Sahinbaba,yurtdışında mı yaşıyorsun acaba?Hangi ülkede?Rohbet edelim abi,belki ilerde beni de alırsın yurtdışına.Bir iş buluruz bana da,elimden her tür iş gelir abi.

yalnız olmak zorunluluk değil de tercih edilen bir durum da olabiliyor. Hele ki kendin ile sohbetin yeterli geliyorsa. Herhangi biriyle konuşmanın düşüncesi bile afakanlar bastırıyor zihnime.

Aslında arkadaşım var sanıyordum,25 yılı devirmiştik... Evlendi, ev araba çocuk sahibi oldu derken değişti. Artık statü kazanmış gibi davranmaya başladı, ve bir anda hiç bir şey yokken kendimi terkedilmiş buldum. Şu saaten sonra da kimseye güvenmem artık,gücüm de kalmadı zaten...O kadar yorgunum ki, hiçbir şeye tahammülüm kalmadı artık

takipteyim

Gurbet derken Kongo,Papua Yeni Gine vs gibi bi yere mi atandınız? Dünya küçük bi köy iken bu bile komik olur ama dünya küçük bi köy olmuşken Türkiye küçük bi mahelledir her yeri bizim her yere ulaşım yarım saat yeni şehirler yeni başlangıçlar siz asosyal iseniz zaten nereye giderseniz gidin yalniz kalırsınız açıkçası ben kpssye sırf şu memleket zırvalığından uzaklaşayım diye bi kaç kez girdim malesef ilkinde yaşadığım şehire atandım ve çöktüm çünkü hayat böyle bişey değil bu şehri yeterince gördüm sevmiyorum dedim değişiklik en güzel şey spontane yaşam en güzel şey dedim tekrar kpss girip memleketten kurtuldum yeni şehir yeni başlangıç yeni bi hayat imkanım olsa yine şehir değiştirirdim ama işte gezerek telafi ediyoruz artık yapacak bişey yok.

cok varr

yalnızlığını paylaşacak kadar değerli biri karşına çıkmadığı sürece en iyi arkadaşın kendin olur.

La bi git,artık günümüzde başına ne geliyorsa tanıdığından geliyor,hatta en samimi olduğun sana saplıyor,paran ,mesleğin varsa ye gez eğlen,la herkes ölür kimi yanında birileri varken ölür kimi de kimsesiz ölür merak etme herkes öteye tek kişilik bilet alır,yalnız gider

Sıkıntın ne bro senin?

çok kötü bir durum benim gibi aşırı asosyal antisosyal toplumu sevmeyen birinin bile yakın arkadaşı var. en azından sadece 1 en iyi arkadaş olmalı sadece aile ve yakın akraba kuzenler olmaz onları doğuştan tanıyorsunuz zaten

Hayatının belli dönemlerin de arkadaşın olmaması ve ya yalnız kalman sorun değil

Fakat hayatım boyunca dediğin için burada bir sıkıntı var.Ya depresyondasınız ve ya kişilik yapınız bu asosyalsnız.Her ikisinin olmasıda mümkün.Sadece hissettiklerinizi yazmışsınız detayyok.Elimizde ki veriler yetersiz ama okuduklarımdan anladığım bu yönde.

benim yok hatta kimsem de yok:(

Allah var kimsesiz değiliz

en iyi arkadaş insanın kendisidir

aynı durumdayım, sanırım insanları sevmediğim için benden uzaklaşıyorlar, yani amaçsız bir zaman öldürme durumundayım, profesyonel destek de aldım epey uzun süre ama yok, oturmuş artık, bende kabullendim

zamane feylosofu sayın Tilbenin dediği gibi hiçbirinizi sevmiyorum ama yalnızda canım sıkılıyor.

yok yok esasen sıkılmıyorum da kimseyi kafam almıyor. kendi kendime bile çekilmezim şu alemde