Aynalar

Uyuyamıyorum

Uyuyamıyorum

Uyuyamıyorum

Yok aslında öyle değil

Uyutmuyorlar

Uyutmuyorlar

Uyutmuyorlar

Sözde cumartesi çalışmıyorum

Telefonum hiç durmuyor

Tam biri arıyor açıyorum telefonu

Geri uykuma devam edeyim diyorum

Sonra tam uyku kapısından tekrar gireceğim

Yine bir telefon

Yahu sonra da haliyle kendimi her şey hissediyorum

O zaman da tavırlar her şey olmadığımı anlatıyor

Sonra da bir hiçlik duygusuna kapılıyorum

Ben her şeye koşamam ki

Her şeyi de bilemem ki

Ben uyuduğum yerde oradaki bilgisayarın neyi var nereden bileyim

Hadi onu da geçtim ben her şeyi kafama yazamam ki

Kafama yazdıklarımla yanıltayınca

Bir de emin misin sorusu yok mu

Vereceğim cevaptan emin olmayacaksan niye soruyorsun değil mi

Uykumu da alamadım zaten

Uyku kapısı da seni bir alır iki alır üçüncü de kapıyı yüzüne kapatır

- Haklı

.

Sonra öteki meseleye geleyim

Kendimi davul sesi gibi hissettim

O da haklı

Uzaktan hoş geliyorum

Yakınlaştıkça albenimi yitiriyorum

Gerçekten

Beklentimi hep yüksek tutuyorum

Sonra beklentilerim karşılık bulmayınca

Bir kapris bir kapris

Kaprisimle boğmak yetmiyor

Sözlerimle de zehirliyorum

Sahi yapıyorum bunları

Davul sesi tanımı da çok yakıştı bana

Demem o ki ne kadar uzak o kadar iyi

.

Ben en iyisi kül kedisi moduna gireyim

.

Bir şarkı iliştireyim

.

Bu hüzün dünden aldırma bu hüzün dünden.

Ama bir gelsen egilsen içimden öpsen

Bin derdim bin cefam olsa şikayet etmem

.

https://www.youtube.com/watch?v=GA-8d6LquRc

Düşündüm de ;

Bir insan bir insanı ne kadar bıktırmış olabilir ki

Yani öyle olmasa uzun uzun çalan telefona altı gün nasıl kayıtsız kalınabilir ki

.

Pofs

.

Şarkının dediği gibi;

Depremler oluyor beynimde

.

Dokunsan açarım

Dokunsan bir kuş kanadı bulur uçarım

.

Yazasım da yoks

Uykuma sesleneyim

.