o kadar kırgınım ki sayın sayfam...
dün birine, bugün başka birine, yarın kim bilir kime...
uzun uzun anlatmak istiyorum insanlara...
ama sonra yutkunuyorum, "bugüne kadar dile getirdin ne oldu, ne değişti" diyosun...
gerçekten ne değişti? çok zaman haklı olduğunu zaman sana gösterdi ama kim haksızlığını kabul etti?
aksine herkes bildiğini okudu hatta sen suçlu oldun, sert bir şekilde eleştirildin ve hatta terkedildin...
mesela birkaç örnek vereyim sana kıymetli sayfam...
henüz geçenlerde reel hayatımda bana biri "moralinin bozuk olduğunu ve benimle konuşmak istemediğini" dile getiren değer verdiğim, dostum sandığım kişinin bana bunu söyledikten saatler sonrasında kahkahalarla güldüğüne tanık oldum...
bu tahmininizden de kötü bir durum...
bu bir nevi "ben başkalarıyla mutluyum ve sen cehennem ol git ve hayatımdan çık artık" demektir...
***
mesela bundan seneler öncesinde aldatılma hikayem var şimdi geldi aklıma...
kendisi güvenlikti, ve tüm güvenlik arkadaşlarını da tanıyordum...
ilk zamanlar deliler gibi uzun sohbetler ettiğim kadın artık bana yazmıyordu...
ama kız arkadaşım hep whatsappta online idi...
ne zaman sorsam "ya bizim akraba, dost gruplarımız var onlarla yazışıyorum" yanıtını alıyordum...
üstelik ben yazdığımdan saatler sonra yazıyordu...
bir yere kadar inanıyor buna insan, sonra bir güvenlikle gülüşürken yakaladım, tabi o beni görmedi...
derhal o güvenliğin de numarasını kaydettim ve whatsapp dan online olma durumlarına baktığımda son görülme anları aynı saat, aynı dakika idi...
takibe aldım, sürekli aynı zamanda online olup aynı zamanda çıkıyorlardı...
ekran görüntülerini alıp gösterdim tabi ki inkar etti (üstte de dedim ya kim kabul etti ki yaptığını) "ne düşünüyorsun bilmiyorum ama öyle değil" dedi tabi ki...
sonra ne oldu dersiniz?
artık ikisi de online olmuyordu...
güvenlikten çok güvendiğim ve aynı zamanda ev arkadaşıma çaktırmadan erkeğin telefonuna göz at dedim...
çok iyi iş çıkaran arkadaşım öğrendi...
yeni adresleri skype...
baktığımda artık orda muhabbet ettiklerini ve ikisinin de online olduğunu gördüm...
adeta şizofrene dönmüştüm onları takip edeceğim diye...
yine ekran fotoğrafı, yine inkar, yine "düşündüğüm gibi olmadığının söylenmesi, ama bu sefer farklı olarak ayrılma kararım...
biraz gönülsüz itiraz etmesine rağmen çok direnmedi ayrıldık...
sonrası mı?
6 ay sonra nişan, 9 ay sonra düğün yaptılar...
haklı çıkmıştım ama neye yarardı ki?
eminim şu an sorsam "evet evlendik hatta çocuğumuz bile oldu ama düşündüğün gibi değil" diyecektir...
kulağa komik geliyor değil mi?
hiç komik değil...
***
insanlar neden dürüst değil be sayfa?
neden dürüst bir şekilde gerçekleri söylemek yerine beni aptal yerine koymayı tercih ediyorlar?
ordan bakınca gerçekten saf mı görünüyorum?
evet mi?
haklısın safım...
ama böyle böyle de he güvenimi hatta özgüvenimi kaybettim be sayfa...,
en ufak bir şeye onlarca anlam yüklüyorum artık yaşadıklarımdan ötürü...
bana "kötü günler geçiriyorum" deyip gülüp eğlenmeleri, başka biri yok diyenlerin artlarında sakladıkları, aptal yerine koymaları beni çok üzüyor be sayfam...
bunları normal biri yasa yine sıkıntı değil ama canın saydıkların yapınca gerçekten sanki tırnaklarını tek tek çekmişler gibi hissediyorsun...
umarım Rabbim onlara bu çaresizliği yaşatmaz...
umarım onlar kendilerini mutlu edenlerle bir ömür mutlu olurlar...
ama inşallah Rabbim onlara empati ve biraz da vicdan nasip eyler...
zira bıraktıkları yaralar kolay kolay kabuk tutmuyor...
akan gözyaşları ise kurumak bilmiyor...
kahrımı çektiğin için teşekkürler sayfam...
o kadar kırgınım ki sayın sayfam...
dün birine, bugün başka birine, yarın kim bilir kime...
uzun uzun anlatmak istiyorum insanlara...
ama sonra yutkunuyorum, "bugüne kadar dile getirdin ne oldu, ne değişti" diyosun...
gerçekten ne değişti? çok zaman haklı olduğunu zaman sana gösterdi ama kim haksızlığını kabul etti?
aksine herkes bildiğini okudu hatta sen suçlu oldun, sert bir şekilde eleştirildin ve hatta terkedildin...
mesela birkaç örnek vereyim sana kıymetli sayfam...
henüz geçenlerde reel hayatımda bana biri "moralinin bozuk olduğunu ve benimle konuşmak istemediğini" dile getiren değer verdiğim, dostum sandığım kişinin bana bunu söyledikten saatler sonrasında kahkahalarla güldüğüne tanık oldum...
bu tahmininizden de kötü bir durum...
bu bir nevi "ben başkalarıyla mutluyum ve sen cehennem ol git ve hayatımdan çık artık" demektir...
***
mesela bundan seneler öncesinde aldatılma hikayem var şimdi geldi aklıma...
kendisi güvenlikti, ve tüm güvenlik arkadaşlarını da tanıyordum...
ilk zamanlar deliler gibi uzun sohbetler ettiğim kadın artık bana yazmıyordu...
ama kız arkadaşım hep whatsappta online idi...
ne zaman sorsam "ya bizim akraba, dost gruplarımız var onlarla yazışıyorum" yanıtını alıyordum...
üstelik ben yazdığımdan saatler sonra yazıyordu...
bir yere kadar inanıyor buna insan, sonra bir güvenlikle gülüşürken yakaladım, tabi o beni görmedi...
derhal o güvenliğin de numarasını kaydettim ve whatsapp dan online olma durumlarına baktığımda son görülme anları aynı saat, aynı dakika idi...
takibe aldım, sürekli aynı zamanda online olup aynı zamanda çıkıyorlardı...
ekran görüntülerini alıp gösterdim tabi ki inkar etti (üstte de dedim ya kim kabul etti ki yaptığını) "ne düşünüyorsun bilmiyorum ama öyle değil" dedi tabi ki...
sonra ne oldu dersiniz?
artık ikisi de online olmuyordu...
güvenlikten çok güvendiğim ve aynı zamanda ev arkadaşıma çaktırmadan erkeğin telefonuna göz at dedim...
çok iyi iş çıkaran arkadaşım öğrendi...
yeni adresleri skype...
baktığımda artık orda muhabbet ettiklerini ve ikisinin de online olduğunu gördüm...
adeta şizofrene dönmüştüm onları takip edeceğim diye...
yine ekran fotoğrafı, yine inkar, yine "düşündüğüm gibi olmadığının söylenmesi, ama bu sefer farklı olarak ayrılma kararım...
biraz gönülsüz itiraz etmesine rağmen çok direnmedi ayrıldık...
sonrası mı?
6 ay sonra nişan, 9 ay sonra düğün yaptılar...
haklı çıkmıştım ama neye yarardı ki?
eminim şu an sorsam "evet evlendik hatta çocuğumuz bile oldu ama düşündüğün gibi değil" diyecektir...
kulağa komik geliyor değil mi?
hiç komik değil...
***
insanlar neden dürüst değil be sayfa?
neden dürüst bir şekilde gerçekleri söylemek yerine beni aptal yerine koymayı tercih ediyorlar?
ordan bakınca gerçekten saf mı görünüyorum?
evet mi?
haklısın safım...
ama böyle böyle de he güvenimi hatta özgüvenimi kaybettim be sayfa...,
en ufak bir şeye onlarca anlam yüklüyorum artık yaşadıklarımdan ötürü...
bana "kötü günler geçiriyorum" deyip gülüp eğlenmeleri, başka biri yok diyenlerin artlarında sakladıkları, aptal yerine koymaları beni çok üzüyor be sayfam...
bunları normal biri yasa yine sıkıntı değil ama canın saydıkların yapınca gerçekten sanki tırnaklarını tek tek çekmişler gibi hissediyorsun...
umarım Rabbim onlara bu çaresizliği yaşatmaz...
umarım onlar kendilerini mutlu edenlerle bir ömür mutlu olurlar...
ama inşallah Rabbim onlara empati ve biraz da vicdan nasip eyler...
zira bıraktıkları yaralar kolay kolay kabuk tutmuyor...
akan gözyaşları ise kurumak bilmiyor...
kahrımı çektiğin için teşekkürler sayfam...