Söyleyemediklerim

İlk ben alayım bu özürlerden birini..

Haddim olmayarak..

Rica ederim canımmmm sen iyi ol kafi :)))))))))

...

Haftaya böyle başlamasaydın keşke diyecektim söyleyemediklerimin içinden :)

gerçekten herkese özür borçlu olmak da ayrı bi meziyetmiş...

bu kadar insanı ne ara kırdım ki ben?

"Herkese" biraz fazla genel oldu..

O kadar da haksızlık etme kendine bence..

Benimki bile espri idi..

Özrü de kabahatinden büyük ;)

Bosversene...

İnsan bir yerden sonra kendini anlatmaktan yoruluyor işte

Kalp kırmak kötü muhakkak

Ama senin bile isteye kalp kiracağına inanmıyorum ben

Bu ancak göğüs kafesinde kalp yerine bir tutam ot taşıyanlara yakışır ancak.

Bak sen...

Son cümlede iki kere ancak demişim. Anlatım bozukluğu bu..

Bazen hayatım kocaman uzun bir anlatım bozukluğu gibi geliyor adaş

İyi değilim

Gelirken halka tatlı al.

bu kadar dram kremasız olmaz kuzen

boşver anlatımlarımız bozuk olsun karakterimiz değil :p

alıyorum hemen :)

neden insan "sana ihtiyacım var" diyene sırt dönerken, sensiz de mutlu olanın peşinden koşar ki?

hep böyle olur hep... elde edilince bir şey değersiz mi oluyor gözümüzde acaba? yoksa cepte var bir deyip zorun peşinde mi koşuyoruz

bizi sevenleri itip bizden uzaklaşmak isteyenlere yanaştığımız için mutsuz olabilir miyiz?

neyse...

değer bilmemek

ya da değer verme konusunu yanlış anlamadan da kaynaklı bence

;)

Ruh halimin özeti

.

Okulda bir çocuk var. Normalde itin teki Afedersiniz

Saygısız tembel...

Gözleri bozuk çıkmış

Kemik çerçeve gözlük almış

.

Kizamiyorum artık.

.

Bunlar da kendime soyleyemediklerim

.

Kediler yesin kalbimi aklımı hafizami

Komple beni kediler yesin e mi

Seveceğimiz kişiyi seçememek bizim suçumuz mu bilmiyorum..

Zira öyle olsa hep "mantıklı" ve "oluru olan" insanoğlunu severiz ve sanki mutlu da oluruz..

Biz nerede "bizi görmezden gelen" varsa onun peşinde koşuyoruz..

Yollarında çamur olsa battığımızı görmeden, çiçek bahçesi olsa ezdiğimizi bilmeden..

Ne yaşıyorsak hak ediyoruz aslında..

Herkes tercihini yaşıyor neticede..

Ya kabulleneceksin ya kabulleneceksin..

Yaşadığın hayat senin sanatın.. :)

ok

bye

kib

biliyo musun?

insan zor kabulleniyor ama kabulleniyor işte bir şekilde...

önceleri gerçekten sorun ederdim, kıskançlık krizlerine bile girerdim bir şeyler için...

mesela futbol topumla ben oynamalıydım, eğer başkası benden fazla oynarsa topumu kıskanırdım...

ya da odamda bulunan herhangi bir eşyanın başkası tarafından kullanılmasından nefret ederdim...

hayatım boyunca isteğim doğrultusu dışında herhangi bir şeyimin alınmasına her daim agresif tavırlar göstermişimdir...

bunlardan biri de dostlarım...

düşünsene, seninle iletişim kesiliyor ve farklı mekanlarda mutlu oluyorlar...

cinsiyet olarak düşünme sakın erkek de olur kadın da...

bunun krizi ne denli büyük olurdu geçen senelerde...

oysa hep benimle konuşurdu diyordum...

ama geçen zaman düşünceleri de değiştiriyor, düşünceleri değiştirdiği gibi karşımızdakinin kararlarını da değiştiriyor...

önce isteksiz konuşur, sonra tavırlar ve son nokta...

kırk yılda bir konuşmalar falan...

zor süreçtir elbette, senin için de acıdır...

ama gerçeğin ta kendisidir...

alışırsan muhteşem bir şey başarırsın... ama başaramazsan uzaktan cafede, stadyumda, sokakta ya da herhangi bir yerde uzaktan izlersin ve durmadan takip mesafeni korur üstüne kudurursun...

ama hiç düşünmez insan...

artık muhabbetinin karşı tarafta etkisini kaybettiğini,

cümlelerinin artık sönük kaldığını

ve karşı tarafın artık seçeneklerinin artmasından dolayı seni ikinci, üçüncü hatta dördüncü plana attığını...

kabullenmek zordur...

acıdır...

ama gerçektir...

artık dostluğunuz bitme noktasındadır...

yaptığınız batar, söyledikleriniz büyütülür...

hatta öksürüğün önceden sevimli gözükürken artık "ayıya bak yine inletti" der...

işte tam da bu noktada ısrar etmek kaybetmek oluyormuş...

ısrar etmemek lazımmış...

uzaktan izleyip sindirmek lazımmış...

ve sinirlerini pamuktan değil çelikten yapman gerekiyormuş...

zaman zaten pamuk bırakmıyor, kaskatı kesiliyor insan...

çok istediğin ne varsa kaybetmedi mi insan zaten?

çok sevdiğimiz için kaybetmedik mi?

akan gözyaşlarımız kaç kez umursanmadı bir düşün...

bunları düşünürken uzaktan zaman güler...

senin ise ruhun kanar...

ve ruhun acısa da acımasa da efkarlı bir ıslık çalarsın...

tüm gidenler için...

sen uzaktan sevmek...

Aşkların en güzeli..

Netice..

neyice: en sevdiğin bile olsa eğer senden rahatsızsa susmayı bilmeliymişsin...

bu adamı üzenleri Allah bildiği gibi yapsın.. yakasından bi düşün artık pislikler!!:)) oldu mu?:)))