Atsız'ca alıntılar.

Yine akımda bugün sen varsın,

Yine derdinle hayalim hasta.

Bürüsün kalbimi derdin sarsın;

Bir ümit var bu tükenmez yasta.

Bir yaram var! Ona merhem vurman,

Bir hayaldir ki gönülden taşıyor.

Ayırırken bizi yollar ve zaman,

Sana kalbim daha çok yaklaşıyor.

Nerde bilmem o geçen günlerimiz?

Artık onlar yeniden gelmeyecek.

Nerde kırlar, uzayan yol ve deniz,

O öten kuş, o güzel pembe çiçek?

Göklerin ziyneti mes?ut kuşlar

Ötüşürlerdi yağarken yağmur.

Şimdi onlar da melül olmuşlar,

Çünkü artık ne ışık var, ne de nur.

Bir hayat kasırgası içinde ömür geçirenler,bir gölgelikte dinlenmek için vakit bulamayanlar,tehlikelerle arkadaş olanlar geçici bir huzura kavuşunca kendi gönülleriyle hesaplaşırlar,geçmişi hatırlarlar.O zaman her şeyin ölçüsü büyür ve hatıralar güzelleşir.Mazide kalan insanlar kusurlarından ve suçlarından sıyrılmıştır.O,bir arkadaşa daha vefalı,bir sevgiliye daha çekici,bir anaysa daha şefkatli olur.Hatta böyle dakikalarda insan,düşmanını bile bağışlamaya hazır olur.

Insanlari kurt belle

Kuzu çikarsa bahtina..

İlle o gözleri yok mu...İşte onlar belâ... Kime bakarsa öldürüyor...

Geçmişle bütün bağları çözmek ne ağırdır,

Hayvanların ancak dünü, mazisi sağırdır.

Ruhlarımız buluşur elbet Tanrıdağı'nda..

İkimiz de iki bin yıl önce yaşadığımıza göre o zaman da tanışıyor muyduk?

Güntülü aynı esrarlı ses ve aynı büyük ciddiyetle cevap verdi:

- Elbette tanışıyorduk.

- Peki... Ben o zaman da bir subaydım. Ya siz neydiniz?

Güntülü, yırtıcı pars bakışlarını Selim'e dikti. Onu ürperten, hatta çıldırtan bir eda ile, şaşkınlıktan başını döndüren bir soğukkanlılıkla cevap verdi:

-Ok atamayanlardan biri..

Evet !Bin yıldan beri yaşıyorsunuz. Hatta belki de iki bin yıldan beri !Mete'nin, askerlerini sadakat sınavından geçirmek için sevgililerine, nişanlıların, eşlerine ok atmalarını emrettiği ve büyük sevgileri dolayısıyla ok atmayanları idam ettirdiği zamandan beri...

Bir çiçekle bahar gelmediği gibi bir başarısızlıkla bir düşüncenin yanlışlığına hükmetmek de sağlam bir mantığın eseri sayılamaz

yuhunuz üşenmeden tek tek kim eksiledi

Her şeyin iyisi, özü azdır. Bir insan yüz eşekten, bir akıllı yüz aptaldan, bir bilgin yüz bilgisizden üstündür.

Sen birkaç yıl uğraştıktan sonra hiç olacaksın.

Ben bugünden hiçim.

Demek ki senden üstünüm..

Ey gözlerinin rengi bütün ruhumu sarsan!

Gönlümde bugün açtı siyah renkli çiçekler.

Bir gün beni rüzgârlara kalbinle sorarsan

Can verdi senin uğruna çoktan diyecekler.

Kimseye sokulmaz, kimseyle konuşmaz, pek az kimseyle arkadaş olurdu. İnsanları kurt beller, kuzu çıkarsa bahtına derdi.

Rum demek akrep demektir. Akrep nasıl, kendisine iyilik olsun diye derenin karşı kıyısına geçiren kaplumbağa'yı sokmuş ve "ne yapayım, huyum böyle" demişse, Rum da aynı şekilde Türk düşmanlığı huyu ile yoğrulmuştur

Çünkü Don Kişotların kahramanlığı değirmenin kanadına çarpıncaya kadardır.

Kırım, Kazan heder oldu!

Tuna, Kafkas beter oldu!

Türkistan?da neler oldu,

İşitmedi kulağımız

Uzun yıllardan beri Türk için, mukaddes Türklük için canımın içinde bin naz ve sevgi ile beslediğim, gönlümün en kıymetli köşesinde aklı, fikri ve bütün varlığı kaplayıp tutan coşkun bir aşkın tatlı, altın kanatlı sırrı gibi sakladığım bu hizmeti görünceye kadar ölüm bana aman versin.

"Ruh Adam" dolayısı ile bir iki beni tahil eden satırlarınız, üzerimde cidden müessir oldu. Şunu şöyleyim: "Ruh Adam" bitmedi. Onun bir devamı olacak. "Bozkurtlar"ın da bir devamı olacak. Fakat bütün bunlar ben olursam olacak. Çark bir dönmeğe başlasa, gerisi kolay amma o ağır makineyi işletmek zor, çok zor...

O gece o kadar güzeldi mehtap,

Gönülden fışkıran nağmeler gibi.

Ruhumu yıkayan bir seldi mehtap,

En tatlı ilk ve son buseler gibi...