Bir anı yazın...

BENİM ADIM ATA DEĞİL

Atatürk'ün sinirlendiği önemli bir nokta vardı. Gazetelerde, kendisine "Ata" denildiğini okudukça şöyle dedi:

-Benim adım Ata değil, Atatürk'tür! Bazı gazeteler neden böyle yazarlar?

Şükrü KAYA

Kaynak:Dünya Gazetesi, 10. 11. 1953

ben de atatürk'le ilgili bir anı anlatayım. doğruluğuna yanlışlığına kefil değilim.

cumhuriyet kurulduktan sonra atam yurt gezilerinde işte. tabi efsanesi malum o dönem ki gideceği bir köyde yine anlatılıyor; şöyle boylu pozlu, sesi gür falan diye. eee sonuçta koskoca mustafa kemal, 7 düveli yenen kahraman.

neyse, atam gidiyor işte, bakıyorlar öyle boylu poslu değil, konuşmaya başlıyor sesi de aman aman gür değil. herkeste bir hayal kırıklığı oluyor tabi. sonra paşam kahvenizi nasıl alırsınız diye sorulunca da şekerli diyince(şekeri çok severdi) bir yaşlı dayanamıyor;

-paşam bari onu şekersiz içseydiniz

yine atam'la ilgili, bu sefer doğruluğuna hıfzı topuz kefil. devrim yıllarında yazmıştı;

cumhuriyet kurulduktan sonra, tütün sarma işi yasaklanmış tekelden daha fazla vergi alabilmek için, cezası da ağır. yine de içilmesini engelleyememiş hükümet ve bu sefer o sarılan beyaz kağıt üretimi yasaklanmış.

adamın biri de çözüm olarak gazete kağıdına sarmayı buluyor tütünü. her içerken de küfür ediyor atam'a. bir oluyor iki oluyor en sonunda yakalanıyor bu. ceza alacakken(istiklal mahkemeleri dönemi, idam) atam'a gidiyor dosyası, adalet bakanına soruyor;

-sen hiç gazeteye tütün sarıp içtin mi?

-içmedim paşam.

-ben içtim, ben de hep küfrederdim. adam haklı, serbest bırakın.

Benim değil de bi arkadaşımın anısı..

Her öğretmenler gününde hatırladığı bi ögretmeni varmış. Unutamıyomuş çünkü, eğer o gün kendisini tahtaya kaldırmasaymış, o gün de diğer sıradan günler gibi hafızasından silinip gidebilirmiş..

Henüz ilkokul birinci sınıfta okuyan bir kız çocuğuyken, okullarına sağlıkçılar aşı yapmak için gelirler bir gün. O zamanki boydan önlüklerde, kollarını açabilmek için önlüğü tamamen çıkarmaları gerekir. Önlükler çıkarılır, aşılar olunur. Ancak bazıları önlüklerini giymeye vakti olmadan sınıfına çıkmak durumunda kalır. Giyinmeyi yetiştiremeyenlerden biri de O'dur. Sınıfa girer, sırasına oturur önlük elinde. Öğretmen, çocukları sırayla tahtaya kaldırıp fiş yazdırıyodur. Kendisi ön sıralarda olduğundan sıra ona çabucak gelecektir. Ancak O, önlüğünü giyemediği için yarı çıplak olduğunu düşünmekten ziyade; külotlu çoraplarındaki lastiklerin verdiği müthiş utançla baş etmeye çalışıyodur. Çoraplarının üzerinden bacağını saran, saç tokası gibi (ama daha kalını) lastikler takılıdır ki, bedenine büyük olan çorapları aşağı sıyrılmasın..

Annesi, kendisine hep büyük çoraplar alır, hızlı büyümesi sebebiyle daha sık yeni çoraplar alma zorluğunu yaşamasın diye.

Tahtaya kalkar, öğretmeninin kendisinden istediği: "Işık ılık süt iç" i, hesap sorar gibi, isyan eder gibi yazar.

Bunu en iyi o çocuk anlatırdı tabi.. takdir edersin ki artık o çocuk yok. ( büyümüş) Biz o minnacık yüreğin, kocaman duygularını ne kadar anlatmaya çalışsak yavan kalır..

kendimi öven bir anı paylaşacağım;

ilkokul 1 veya 2'deyim. epey yoksul bir yerdeyiz Güneydoğu'da. tabi yoksulluğun çok olduğu yerde zenginler de çok olur normal olarak. babam orada öğretmen. neyse bizim de tabi öyle ahım şahım durumumuz yok da en azından aylık var ve harçlık alıyoruz babamdan. ben harçlığımı ama olduğu gibi geri getiriyordum. annem sorunca da arkadaşlarım bir şey alamıyor, ondan harcamıyorum demiştim.

babam, bunu hep anlatır; bunun solcu olacağı o zaman belliydi der. bana bu demesi hoş değil tabi.

ortaokulda bi ara ülkücü dalgaya kapıldık ama olacak o kadar. ergenlikte normal böyle yanlış hareketler.

can Yücel'e bir kadın yanaşır ve can bey şiirlerinizi çok beğeniyorum der.

can yücel; o zaman yatalım

kadın; aşk olsun can bey

can yücel; aşk da olacak elbet

2008 ve sonraki 8 yıl.. eski çalıştığım kurumu sevmek için sebepler aradığım dönemler..

Bir gün sabah işe geldim, masalarımıza: "sizin için" yazılı termos kupalar bırakmışlar..

"aa" dedim, "ne guzel, kurum bize jest yapmış, (kupadan bahsetmiyorum üstündeki yazıdan bahsediyorum) sizin varlığınızı önemsiyoruz, 'sizin için' de bi şeyler var" diyorlar diyip takdir ettim:)

Günler sonra reklamlarda; "...bank sizin için" diyen reklam serileri geldi..

Meğer bizim için değil, müsterileri içinmiş "sizin için" sözü:) Aylarca gülmüştük benim algıma. hala da gördükçe gülerim:))

Bardaklar bizimdi haklarını yemeyeyim:p

bulaşık makinesine ilk kez dizdiğimde kirlileri, bardakların içi su olmuştu :/

attığım aile fotoğrafında, biraderi ben sanmıştı biri :/

o değil, çocuk benden 9 yaş küçük ve de rengi açık şekilde sarı.

2020...

son sahur...

sokak kısıtlamalı bayram...